μυρμηγκιά ξύλου

Μυρμήγκια Ξύλου και Μυρμήγκια με φτερά

Τα μυρμήγκια ξύλου είναι διαφορετικά είδη από τα μυρμήγκια της κουζίνας και του κήπου. Τα Ξυλοφάγα μυρμήγκια τρώνε ξύλο, φελιζόλ, σοβά, ασφαλτόπανα. Ενώ, τα μυρμήγκια της κουζίνας τρώνε ψίχουλα, ζαχαρούχες ουσίες και υπολείμματα φαγητού. Παράλληλα, τα μυρμήγκια ξύλου, τα μυρμήγκια της κουζίνας και κήπου έχουν ένα κοινό, μεγαλώνουν ως κοινωνικά έντομα, ως μυρμήγκια δηλαδή με φτερά. Τα φτερωτά μυρμηγκιά ή τα ιπτάμενα μυρμήγκια είναι μυρμήγκια σε σμηνουργία. Ενώ, η σμηνουργία είναι το βιολογικό φαινόμενο πολλαπλασιασμού μιας φωλιάς μυρμηγκιών που έχει ωριμάσει βιολογικά. Τα μυρμήγκια ξύλου πολλές φορές τα συναντούμε στον κήπο στο χώμα του κήπου ή στα δεντρά, τρώνε τα μελιτώματα άπω τη μελίγκρα. Τα συναντούμε επίσης και στη κουζίνα, μέσα στο σπίτι στο πάτωμα ή στη στέγη.

Μυρμήγκια με φτερά μέσα στο σπίτι μπορεί να είναι τερμίτες – διαβάστε για τους τερμίτες

Ακόμη, πολλές φόρες βγαίνουν από τους τοίχους, τις πρίζες, έτσι ο εντοπισμός φωλιάς μυρμηγκιών ξύλου είναι δύσκολος. Όπως και να είναι η καταπολέμηση των μυρμηγκιών γίνεται με απεντόμωση. Οι απεντομώσεις για τα φτερωτά μυρμήγκια στοχεύουν το να βρούμε την φώλια. Με τροφοελκυστικά φάρμακα gel ή σπρέι και προσελκύστηκες μεθόδους να τα εξοντώσουμε. Ωστόσο, τα ξυλοφάγα μυρμήγκια και η αντιμετώπιση τους είναι με φάρμακα και προσελκύστηκες ουσίες.

Πιο κάτω περιγράφουμε τα μυρμήγκια ξύλου.Μυρμήγκια Ξύλου

Εμφάνιση

Μυρμήγκια Ξύλου, Camponotus pennsylvanicus

  • Εργάτριες – μήκος 6mm.
  • Βασίλισσα – μήκος 14mm.
  • Επίσης, Το χρώμα τους είναι συνήθως μαύρο προς το γκρι.
  • και έχουν 6 πόδια.

Μυρμήγκια Ξύλου – Συνήθειες

  • Σήραγγες – υγρό και στεγνό ξύλο, φελιζόλ, ασφαλτόπανο, σοβά, αλλά προτιμούν το υγρό, δηλαδή ξύλο που έχει υγρασία από διαρροές.
  • Εσωτερικά – σκάβουν γαλαρίες στο ξύλο με λεία εμφάνιση.
  • Εξωτερικά – κάποιες φορές δημιουργούν κοιλότητες σε δέντρα.
  • Η εμφάνιση τους – ψάχνουν για τροφή  νωρίς την άνοιξη / καλοκαίρι. Οι ενδείξεις περιλαμβάνουν πριονίδι, υγρό ξύλο, ή ασυνήθιστους θορύβους που τους ακούμε από τους τοίχους.
  • Τα Μυρμήγκια Ξύλου – έχουν ως τροφή κυρίως  μελιτώδεις και άλλες εκκρίσεις φυτών, χυμούς και απομεινάρια εντόμων. Η τροφή τους δεν είναι το ξύλο. Μέσα στο σπίτι, οι γλυκές ουσίες, λίπη και το κρέας τα έλκουν.
  • Επαφή – σπανίως έρχονται σε επαφή με τον άνθρωπο, αλλά αν έρθουν, προσπαθούν να ξεφύγουν.Δεν μπορούν να κεντρίσουν.

Συμπεριφορά

Τα Μυρμήγκια Ξύλου  τα βρίσκουμε στη Βόρεια Αμερική, Ευρώπη,  Μεσόγειο και στην Ελλάδα.

Φωλιάζει σε:

  • ζωντανά και νεκρά δέντρα,
  • σάπια κούτσουρα ή και κούτσουρα
  • σε δασικές περιοχές επίσης
  • σε στέγες σπιτιών σε παράθυρα πόρτες,
  • αλλά και σε φράχτες.

Είναι ίσως το πιο καταστροφικό μυρμήγκι ξύλου που διαπιστώσαμε και στη Ελλάδα, τρώει ξύλο σε αποσύνθεση και κάνει σήραγγες εκεί. Συχνά  αναζητά τροφή μέσα στα σπίτια, σε στέγη σπιτιών η στέγη βεράντας. Επίσης, ο εντοπισμός τους είναι  σε φωλιές από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, κατά την αναπαραγωγή. Παράλληλα,  Οι εργαζόμενοι έχουν την τάση να τρώνε αφίδες, συλλογή μελιτώματος και τη διαβίβασή τους  μέσο τροφαλλαξής σε μεγαλύτερους εργαζομένους. Έτσι, Την τροφή τη μεταφέρουν πίσω στη φωλιά. Επιπλέον, έχουν ως τροφή ζωοτροφές με νεκρά έντομα αλλά και τους χυμούς των φυτών.

Τα μαύρα ξυλοφάγο μυρμήγκια ξύλου

είναι ικανά  για να τραφούν μέχρι 100 μ σε αναζήτηση τροφής. Παράλληλα, Οι εργαζόμενοι είναι πιο δραστήριοι  τη νύχτα, που ταξιδεύουν από τη φωλιά τους σε μια πηγή τροφίμων μετά από μονοπάτια. Κάνουν τη δημιουργία χημικών  φερομένων στα μονοπάτια. Επίσης, Τα μυρμήγκια ξύλου παράγουν τρίξιμο ήχους που μπορεί συχνά να ακουστεί κοντά σε μια  μεγάλη φωλιά. Μια μεγάλη αποικία μπορεί να έχει χιλιάδες άτομα. Ωστόσο, Το μαύρο  μυρμήγκι ξύλου δεν κάνει τσίμπημα, αλλά οι μεγαλύτεροι εργάτες  μπορεί  να κάνουν ένα  απότομο δάγκωμα.  Έτσι, Μπορεί να γίνει ερεθισμένος περαιτέρω από την ένεση μυρμηκικό οξύ, το οποίο παράγουν.

Μυρμήγκια Ξύλου, Περιγραφή

Πιο συγκεκριμένα, Στο φυσικό τους περιβάλλον,  τα Μυρμήγκια Ξύλου κάνουν φωλιά σε νεκρά δέντρα και άλλα νεκρά ξύλα. Αυτό ενισχύει τηνΠροσβολή από μυρμήγκια ξύλου αποσύνθεση, το οποίο έχει οικολογικά οφέλη. Ωστόσο, το μυρμήγκι επιτυγχάνει την κατάσταση των παρασίτων όταν μια αποικία εισβάλλει το ξύλο ενός σπιτιού ή άλλης κατασκευής. Έτσι, Βλάπτει τη δομική ακεραιότητα του ξύλου. Οποιαδήποτε πηγή υγρασίας ευνοεί την μόλυνση από μυρμήγκια.

Παράλληλα, Το υγρό ξύλο είναι πολύ πιο εύκολο στη μάσηση. Τα μυρμήγκια δεν τρώνε το ξύλο, αλλά θα το αφαιρούν για να δημιουργήσουν γκαλερί για τις δραστηριότητές τους.

Επίσης, Οι στοές τρέχουν παράλληλα με τα “νερά του ξύλου”, όπως αυτά που δημιουργούν στα μαλακότερο, nonlignin τμήματα της ξυλείας. Οι στοές έχουν ένα γυάλισμα, εξαιτίας κοπράνων υπολείμματα, αλλά όχι οι σωλήνες λάσπη που η παραγωγή τους είναι από τερμίτες.

Μυρμήγκια Ξύλου – Βιολογία

  • Βλέπουμε σμήνη κατά την άνοιξη.
  • Οι αποικίες των Μυρμηγκιών Ξύλου μπορούν να ζήσουν από 3-6 χρόνια.

Άλλα είδη μυρμηγκιά ξύλου στην ελλαδα. Οικογένεια: Formicidae, Υποοικογένεια: Formicinae

Camponotus spp.
To γένος Camponotus αποτελεί το πολυπληθέστερο γένος μυρμηγκιών. Τα μυρμηγκιά εκείνα τα οποία είναι τόσο σε εύκρατες όσο και σε τροπικές περιοχές του πλανήτη. Ωστόσο δεν είναι όλα τα είδη του γένους Camponotus ξυλοφάγα μυρμήγκια ή μυρμήγκια ξύλου. Αλλά τα περισσότερα ζουν σε κοιλότητες του εδάφους ή πάνω σε φυτά. Το κυριότερο χαρακτηριστικό των Camponotus sp. είναι η καμπυλότητα του νότου. Στην Ελλάδα, από την κατηγορία αυτή μυρμηγκιών, συναντάμε τα είδη: Camponotus fallax, Camponotus gestroi, Camponotus herculeanus. Επίσης, Συναντάμε στη Ελλάδα και τα είδη  Camponotus lateralis, Camponotus truncatus, Camponotus vagus, Formica rufa και Crematogaster scutellaris.

Μυρμήγκια Ξύλου, Βιολογία – Οικολογία.

Συγκεκριμένα, Ο βιολογικός κύκλος των εντόμων αυτών ξεκινά με τα πτερωτά μυρμήγκια τα οποία εξέρχονται από τη μητρική φωλιά. Τα φτερωτά μυρμήγκια κάνουν σύζευξη μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου. Το άρρεν παύει να ζει 1-2 ήμερες μετά τη σύζευξη ενώ η γονιμοποιημένη βασίλισσα βρίσκει μια κοιλότητα στο ξύλο. Ακόμη και κάτω από πέτρες και εκεί, αφού απολέσει τις πτέρυγες της, ξεκινά την ωοτοκία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ιδρύεται μια νέα φωλιά μυρμηγκιών. Πολύ συχνά όμως το γονιμοποιημένο θήλυ, μετά τη γαμήλια πτήση, επιστρέφει στην ήδη υπάρχουσα φωλιά. Έτσι, Η φωλιά μπορεί να υπάρχει επί πολλά χρόνια, λόγω της εκάστοτε ανανεώσεως των θηλέων. Ωστόσο, Η ζωή εξ άλλου κάθε θήλεος διαρκεί αρκετά χρόνια.

Στην αρχή μένουν μόνο 15-20 ωά τα οποία, μετά την εκκόλαψη, δίδουν προνύμφες. Οι προνύμφες λαμβάνουν τροφή απο  τις στοματικές εκκρίσεις της βασίλισσας. Οι πρώτοι εργάτες είναι πολύ μικροί σε μέγεθος αλλά αναλαμβάνουν όλες τις εργασίες της νεοϊδρυθείσας αποικίας. Η βασίλισσα των μυρμηγκιών, μέχρι την παραγωγή των πρώτων εργατών δεν διατρέφεται αλλά διαβεί χρησιμοποιώντας τα αποθέματά της. Στη συνέχεια δεν κάνει τίποτα άλλο από το να γεννά ωά.

Η βασίλισσα

Με την μετατροπή της βασίλισσας σε μια μηχανή ωοτοκίας, οι εργάτες είναι εκείνοι που εκτελούν κάθε εργασία στη φωλιά. Οι εργάτες είναι στείρα θήλεα μυρμήγκια και χαρακτηρίζονται από πολυμορφισμό. Παράλληλα, υπάρχουν οι μεγάλου μεγέθους εργάτες που η απασχόληση τους είναι η φύλαξη της φωλιάς. Παράλληλα, είναι και η εύρεση τροφής και γενικά κάθε εργασία εκτός της φωλιάς. Οι μικροί εργάτες που η ασχολία τους είναι η διατροφή της βασίλισσας, των προνυμφών, τον καθαρισμό αλλά και τη διάνοιξη στοών. Ωστόσο, Οι εργάτες εκδηλώνουν μεγάλη φροντίδα για την περιποίηση των προνυμφών, τις οποίες διατρέφουν βγάζοντας από το στόμα τους μικρές σταγόνες

Η εργάτες

θρεπτικών υγρών, υπερασπίζονται από τους εχθρούς και τις μεταφέρουν σε διάφορα επίπεδα των στοών τους. Ανάλογα με τη θερμοκρασία και την υγρασία. Παράλληλα, Όταν τα νέα τέλεια μυρμήγκια ξύλου σχηματίζονται εντός βομβυκίων, οι εργάτες καταστρέφουν τα τοιχώματα για να βοηθήσουν την έξοδά τους. Δεν είναι σπάνια η περίπτωση κατά την οποία τα μυρμήγκια ξύλου μπαίνουν πολλά μαζί σε ξένη μυρμηγκοφωλιά. Παράλληλα, Δίνουν μάχες, για να απαγάγουν προνύμφες και νύμφες, τις οποίες μεταφέρουν στη δική τους φωλιά. Μετά, Τις εκτρέφουν, κρατώντας τα εξερχόμενα ακμαία υπό καθεστώς δουλείας.

 

Με τον τρόπο αυτόν η νέα αποικία αναπτύσσεται συνεχώς και σε 6 με 10 έτη παράγονται τα πτερωτά μυρμήγκια ξύλου. Αυτά συνήθως διαχειμάζουν με την υπόλοιπη αποικία, την άνοιξη κάνουν σύζευξη και οι νέες βασίλισσες δημιουργούν θυγατρικές αποικίες. Ωστόσο, σε αποικίες του είδους Camponotus vicinus συχνά υπάρχουν δύο ωοτόκες βασίλισσες. Τα έντομα αυτά ζουν επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Αρκεί να αναφερθεί ότι ένας εργάτης μπορεί να ζήσει έως 4-7 έτη, μια βασίλισσα 10-15 έτη. Παράλληλα, Η αποικία μπορεί να επιβιώσει περισσότερο από 20 έτη.
Ακόμη, Οι αποικίες των εντόμων αυτών διαχειμάζουν με τα άτομα όλων των σταδίων του βιολογικού κύκλου (προνύμφη, νύμφη, τέλειο) σε διάπαυση. Επίσης, Είναι έντομα πολύ ανθεκτικά στο ψύχος επειδή τα παράγωγα της γλυκερόλης που παράγει στο σώμα τους, δρουν ως αντιψυκτικό.

Η διατροφή

Τα ξυλοφάγα μυρμήγκια έχουν τροφή τον ξύλο. Χρησιμοποιούν το ξύλο και τις ξύλινες κατασκευές μόνο για την διατροφή των ατελών σταδίων και ως καταφύγιο. Στην πραγματικότητα, τα μυρμήγκια αυτά έχουν τροφή  με ποικίλες φυτικής ή ζωικής προελεύσεως τροφές . Ακόμη και με μελιτώματα αφειδών καθώς και με αρθρόποδα κάθε είδους, νεκρά ή ζωντανά. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν παρατηρείται σε μια κατοικία, παράλληλη προσβολή από ξυλοφάγα μυρμήγκια και τερμίτες.
Παράλληλα, Προτιμούν ιδιαιτέρως τα σακχαρώδη υγρά και γι’ αυτό αναζητούν το νέκταρ των ανθέων. Επίσης, Προτιμούν τις εκκρίσεις των αφειδών και των κοκκοειδών ή τους αρκετά ώριμους καρπούς. Επίσης, όταν εισβάλλουν στις κατοικίες, είναι δυνατόν να επιφέρουν σημαντικές ζημιές στα τρόφιμα.

Παράλληλα, τη φωλιά την βρίσκουμε  σε κοιλότητες μαλακού, ασθενικού ή με υψηλή υγρασία ξύλου αλλά και σε υγιές ξύλο. Επίσης, Όταν αυτό φέρει στοές από προηγούμενη προσβολή ξυλοφάγου εντόμου. Ακόμη, Τα προσβεβλημένα τμήματα παρουσιάζουν πλήθος αλληλοσυνδεόμενων στοών με λεία και μαλακή επιφάνεια.  Σχετικά μεγάλη διάμετρο, σε σχέση με το σώμα των εντόμων. Κοντά στη φωλιά παρατηρούμε λεπτή σκόνη σαν πριονίδι. Επίσης, Κοντά στη φωλιά παρατηρούμε καθώς τα θρύμματα του ξύλου από τη διάνοιξη στοών που βγαίνουν από τη στοά

Προσβολή – Ζημιές.

Ακόμη,Τα ξυλοφάγα μυρμήγκια δημιουργούν τις φωλιές τους στο ύπαιθρο και ειδικά σε δασικές εκτάσεις όπου μπαίνουν σε πεσμένα δένδρα. Ακόμη και σε νεκρά κλαδιά ζωντανών δένδρων, κάτω από φλοιό δένδρων διαφόρων ειδών ή ακόμη στο έδαφος, αλλά και κάτω από πέτρες. Έτσι Αποτελούν έναν σημαντικό κρίκο στην τροφική αλυσίδα των οικοσυστημάτων αυτών. Γι’ αυτό πολλές φορές η παρουσία ιούς σε ένα δάσος είναι δείκτης της υγείας του.

Αποικίες ξυλοφάγων μυρμηγκιών είναι  στα ξύλινα μέρη των κατοικιών και προκαλούν αρκετά σημαντικές ζημιές αλλά και σημαντική ενόχληση στους ανθρώπους. Ακόμη, Η αποίκιση των κατοικιών μπορεί να γίνει από συζευγμένες βασίλισσες μιας μητρικής φωλιάς που δημιουργούν αποικίες δορυφόρους εντός κατοικίας. Συγκεκριμένα, έχουμε βρει τέτοιες αποικίες έως και 90 μ. μακριά από τη μητρική φωλιά.

Η παλαιότητα ή η ποιότητα κατασκευής

δεν παίζει τόσο σημαντικών, όσο θα περίμενε κανείς, ρόλο. Αντιθέτως η γειτνίαση με δάσος και γενικώς με μέρη στα οποία υπάρχουν φωλιές ξυλοφάγων μυρμηγκιών αποτελεί σημαντικών παράγοντα εμφανίσεως προσβολής.
Ακόμη, Τα μυρμήγκια ξύλου προτιμούν για την κατασκευή της φωλιάς, ξύλο με σχετική υγρασία άνω του 15%. Η είσοδος των μυρμηγκιών εντός της κατοικίας μπορεί να γίνει από διάφορα σημεία όπου επιδεικνύουν μεγάλη εφευρετικότητα. Για παράδειγμα, είσοδος από τα καλώδια του τηλεφώνου ή του ρεύματος αλλά και Από κλαδιά δένδρων σε επαφή με τη στέγη του.

Η παρουσία των ξυλοφάγων μυρμηγκιών

μέσα στις κατοικίες δεν περνά απαρατήρητη από τους ανθρώπους. Η παρουσία των εργατών που κυκλοφορούν αναζητώντας ή συλλέγοντας τροφή, αποτελεί το πρώτο αλλά όχι πάντα σίγουρο σημάδι προσβολής. Πιο σίγουρο σύμπτωμα και μάλιστα ενδεικτικό μεγάλης προσβολής, είναι η ύπαρξη κοντά στα παράθυρα του σπιτιού πτερωτών ατόμων. Προσπαθούν να βγουν έξω για  γονιμοποίηση. Ακόμη ο ήχος που κάνουν οι εργάτες κατά την εκσκαφή ή διεύρυνση των στοών και που μοιάζει με συνεχές τρίξιμο. Τα μικρά ανοίγματα στο προσβεβλημένο ξύλο από όπου βγαίνει σκόνη και θρύμματα ξύλου, αποτελούν έγκυρο σημάδι προσβολής.

Στη συνέχεια αναφέρονται μερικά από τα πιο κοινά είδη που υπάρχουν στις Ευρωπαϊκές χώρες και παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Από γεωργικής κυρίως απόψεως, αλλά και λόγω της παρουσίας τους σε κατοικίες.

Crematogaster scutellaris

To είδος αυτό ζει σε όλην την Ευρώπη και στην Β. Αμερική.
Ο εργάτης έχει μήκος 3,5-5 χιλ., χρώμα καστανόμαυρο, με κεφαλή ανοιχτού ερυθρού χρώματος και πόδια καστανά. Η κεφαλή είναι ισχυρή και οι κεραίες μακριές και ροπαλοειδείς. Ο θώρακας είναι επιμήκης, με δύο άκανθες στραμμένες προς τα πίσω. Η κοιλία είναι καρδιόσχημη, οξύληκτη και είναι σε μίσχο, ο οποίος έχει από δύο αρθρωτά τμήματα. Ώστε να μπορεί να σηκώνεται προς τα εμπρός, υπεράνω του θώρακα.

Το θήλυ και το άρρεν μοιάζουν με τους εργάτες. Εξαίρεση την παρουσία πτερύγων μεγαλύτερων διαστάσεων του θήλεος, το οποίο έχει μήκος 8 χιλ.. Του ευρύτερου και περισσότερο σφαιρικού σχήματος του θώρακά τους. Οι νύμφες είναι ελεύθερες, χωρίς βομβύκιο.

Τα μυρμήγκια ξύλου αυτά σχηματίζουν τη φωλιά του εντός του κορμού των δένδρων. Κατασκευάζοντας πολυάριθμες στοές με τέτοιον τρόπον, ώστε να καθιστά το ξύλο σπογγώδες. Σπανιότερα σχηματίζει τη φωλιά του σε πέτρες ή εντός τοίχων. Οι εργάτες σχηματίζουν μακριές σειρές στον κορμό των οπωροφόρων δένδρων, για να μυζήσουν σακχαρώδη υγρά. Η φωλιά του, μέσα σε κατοικίες, την βρίσκουμε σε κασώματα (πλαίσια) θυρών και παραθύρων. Που έχουν προσβληθεί από άλλα έντομα ή από την υγρασία.

Messor barbarus

To είδος αυτό ζει σε όλην την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική.
Οι εργάτες έχουν μήκος 5-7 χιλ. και χρέωμα μαύρο ή καστανό. Η κεφαλή είναι ελαφρώς επιμήκης με γνάθους ισχυρές, που φέρουν γραμμώσεις. Τα πόδια και οι κεραίες είναι μακριά.
Οι οπλίτες είναι ευδιάκριτοι από τις μεγαλύτερες διαστάσεις (10-12 χιλ.) και από τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της κεφαλής.

Τα θήλεα και τα άρρενα μυρμηγκιών ξύλου αυτόν μοιάζουν με τους εργάτες. Διαφορά άτι έχουν αρκετά μικρότερη κεφαλή, λεπτότερες κεραίες, ευρύτερο και σφαιρικότερο θώρακα και κοιλία περισσότερο ανεπτυγμένη.
Κατασκευάζει τη φωλιά του εντός του εδάφους, ιδιαιτέρως σε τόπους θερμούς και ξηρούς. Συχνά εντός των αυλών ή σε τοίχους υπάρχουν κοντά σε σιταποθήκες. Οι φωλιές συγκοινωνούν με την επιφάνεια του εδάφους με διάφορες οπές. Έχουν τη μορφή κρατήρα ηφαιστείου και περιβάλλονται από παντός είδους υπολείμματα. Μεταβαίνουν σε αναζήτηση σπόρων, τους οποίους μεταφέρουν στη φωλιά τους. Τα μυρμήγκια ξύλου αυτά προτιμούν τους σπόρους σιταριού και άλλων αγρωστωδών.

Lasius fuliginosus

Είναι στιλπνό, μαύρο, με μήκος 4-5 χιλ. Τα θήλεα άτομα είναι περίπου του αυ¬τού μεγέθους με τους εργάτες.
Ζει εντός των κορμών των δένδρων, τα οποία έχουν μαλακό ξύλο (λεύκα, ιτιά), όταν το ξύλο έχει απονεκρωθεί. Ορύσσει πολυάριθμες στοές διατεταγμένες κατά παράλληλα επίπεδα, οι οποίες συγκροτούνται μεταξύ τους με τεμάχια ξύλου.

Κατασκευάζει πολυάριθμα λεπτά κυματοειδή χωρίσματα που μοιάζουν με χαρτόνι. Πάνω στα οποία αναπτύσσεται ο μύκητας Cladosporium myrmecophilum. Ο οποίος στη συνέχεια τα καθιστά μελανά και με χαρακτηριστική βελούδινη όψη. Οι φωλιές, μερικές φορές, καταλαμβάνουν μεγάλα τμήματα του κορμού και περιέχουν μεγάλων αριθμό μυρμηγκιών ξύλου. Τα άτομα αυτού του είδους, όταν ενοχληθούν, αναδίδουν έντονη οσμή μυρμηκικού οξέος. Οι εργάτες, καθώς μεταβαίνουν προς αναζήτηση τροφής, σχηματίζουν σειρές πάνω στο έδαφος και στα δένδρα.

Το είδος είναι περισσότερο επιβλαβές επειδή προστατεύει τις αφίδες (μελίγκρα) και λιγότερο επειδή ορύσσει στοές στους κορμούς. Μπαίνει πάντα εντός του ήδη απονεκρωμένου ξύλου των δένδρων. Μέσα και γύρω από τις κατοικίες ,σε εγκαταλελειμμένες ξυλουργικές κατασκευές, στο γκαζόν, κάτω από πέτρες, σε ρωγμές πεζοδρομίων. Σε αποφάγια γλυκισμάτων ή κρεατικών.

Camponotus ligniperda

To μέγεθος των εργατών ποικίλλει πολύ, δεδομένου ότι υπάρχουν μικροί, με μήκος 6 χιλ. και μεγάλοι, οι οποίοι είναιΜυρμήγκια ξύλου, Camponotus οπλίτες και έχουν μέχρι 15 χιλ. μήκος. Έχουν λεία και ισχυρή κεφαλή, η οποία είναι μαύρη. Μαύρη είναι και η κοιλία ενώ οι κεραίες και τα πόδια είναι υπέρυθρα κατά ένα μεγάλο μέρος. Το θήλυ είναι αρκετά μεγαλύτερο από το άρρεν, με μήκος περίπου 20 χιλ., στιλπνότερο. Το μισό της κοιλίας υπέρυθρο και με μεγάλες σκουρόχρωμες πτέρυγες.

Το άρρεν είναι μικρότερο, 8-11 χιλ., μαύρο, στιλπνό, με τις αθροίσεις των ποδιών του υπέρυθρες και με πολύ μικρή κεφαλή.
Το είδος αυτό μυρμήγκι ξύλου είναι αρκετά κοινό μέσα στα δάση καθώς και σε τόπους όπου υπάρχουν μεμονωμένα δένδρα. Πλατύφυλλα ή κωνοφόρα, από τη βάση των ορέων έως και σε σημαντικό ύψος αυτών.

Εγκαθιστώ τις φωλιές

του κατά προτίμηση στις απομείνασες βάσεις των υλοτομημένων δένδρων. Ορύσσει εντός του νεκρού ξύλου πολυάριθμες στοές, κατά προτίμηση κατακόρυφες, όπου αφήνει τα ωά του και εκτρέφει τις προνύμφες του. Οι νύμφες είναι κλεισμένες μέσα σε καστανοκίτρινο βομβύκιο και η έξοδος των τελείων εντόμων, συνήθως λαμβάνει χώρα τον Ιούλιο. Δεν είναι όμως σπάνια η περίπτωση κατά την οποία η μυρμηγκοφωλιά είναι σε όρθια δένδρα.

Η εγκατάσταση είναι σε ήδη απονεκρωμένες ζώνες αυτών ή σε στοές, οι οποίες υπήρχαν προηγουμένως από άλλα έντομα. Στη συνέχεια μεγαλώνουν και πηγαίνουν από το C. ligniperda στο υγιές μέρος, προκαλούντες ζημιά στο δένδρο. Προσβάλλονται τα κωνοφόρα (πεύκο και έλατο) αλλά και άλλα είδη όπως ο φράξινος.
Με αυτό το είδος μοιάζουν πάρα πολύ, ως προς το σχήμα και τις συνήθειες. Το C. herculeanus, το οποίο όμως είναι περισσότερο σκοτεινόχρωμο. Ισχυρότερο και χνοοίδέστερο και το C. vagus, που είναι εξ ολοκλήρου μαύρο και φέρει υπόλευκο χνούδι.

Camponotus herculeanus

Ή και μεγάλο μαύρο μυρμήγκι.
Είναι πιο ογκώδες από το προηγούμενο, με χρώμα σχεδόν μαύρο. Το βρίσκουμε  στην Ελλάδα σε ξύλινα μέρη εξοχικών ή ακατοίκητων σπιτιών συνήθως σε ξυλεία ελάτης. Στη Σουηδία, η βλαπτικότητα των Campono¬tus σε κατοικίες, τείνει να ξεπεράσει αυτήν του Hylotrupes.

Formica rufa

To είδος αυτό ζει σε όλη την Ευρώπη.
Ο εργάτης μπορεί να έχει μήκος 6-9 χιλ. και σώμα λεπτό αλλά ισχυρό, με πόδια μακριά. Έχει χρώμα ερυθρό – καστανό, με την κοιλία, τα πόδια και τις κεραίες καστανά. Το θήλυ είναι λίγο μεγαλύτερο, του ίδιου χρώματος και φέρει πτέρυγες διαφανείς και κοιλία ογκώδη, σχεδόν στρογγυλή, λεία και στιλπνή.

Το είδος μυρμήγκι ξύλου αυτό, όπως και τα συγγενή του, συναντάται κυρίως σε κωνοφόρα. Εγκαθιστώ τη φωλιά του στο έδαφος, στη βάση των κορμών ή σε κάποια παλιά βάση υλοτομημένος δένδρου. Η φωλιά τη βρίσκουμε από απόσταση γιατί φέρει συσσωρευμένη, πάνω στην οπή εισόδου – εξόδου των εντόμων, μεγάλη ποσότητα διαφόρων υλικών. Όπως πευκοβελόνες, φυτικά και ζωικά υπολείμματα, μικρές πέτρες κ.λ.π.. Σχηματίζοντας κώνο διαμέτρου βάσεως έως και 5μ. Οι νύμφες είναι κλεισμένες εντός βομβυκίων και τα τέλεια βγαίνουν στις αρχές του καλοκαιριού.

Οι εργάτες αναλαμβάνουν στη Θήρα εντόμων, καμπών και άλλων προνυμφών, που είναι πάνω στα δένδρα και χώμα έδαφος. Καταστρέφοντας μεγάλων αριθμόν αμυχών. Το είδος είναι επιζήμιο κατασκευάζει φωλιά γύρω από μικρά δενδρύλλια, γιατί μπορεί να προκαλέσει ξήρανση τους.

Καταπολέμηση του μυρμήγκι ξύλου .

Τα μυρμήγκια ξύλου είναι δύσκολα στη καταπολέμηση. Η  Alpha Απολυμαντική έχει μεγάλη επιτυχία . Τα καταπολεμάμε με απεντομώσεις.

Εάν τα μυρμήγκια ξύλου είναι στη στέγη , ψεκάζουμε εσωτερικά και εξωτερικά της στέγης.  Το ίδιο κάνουμε και εάν είναι στο παράθυρα ή στη πόρτα. Αυτά τα έντομα που είναι μέσα στο πάτωμα τα αντιμετωπίζουμε το ίδιο όπως τους τερμίτες.

Αυτά τα έντομα ξύλου που είναι στη κουζίνα τα καταπολεμάμε με τροφοελκυστικό Gel. Τα μυρμήγκια με φτερά είναι δύσκολα στην καταπολέμηση γιατί πρώτα πρέπει να βρούμε την φώλια και να την εξοντώσουμε.  Εάν τα μυρμήγκια βγαίνουν από της πρίζες  ανοίγουμε της πρίζες και βάζουμε τροφοελκυστικό Gel για μυρμήγκια. Στο χώρο του κήπου κάνουμε απεντόμωση με ψεκασμό και εξοντώνουμε τα μυρμήγκια.

 

 

Δείτε τα νέα μας site.